آئین مستان

صبح الست بود و خدا بی حساب داد

آرامشی به هستی در اضطراب داد

عشق آفرید و عالم و آدم خطاب کرد

بر هر که بوده فرصت یک انتخاب داد

با چارده ظهور، خدا پرده را گشود

من را به دست این دلِ خانه خراب داد

از من نبود حرفی و عشق از طُفیلشان

مشتی گرفت و خاک مرا پیچ و تاب داد

می خواست تا تبار مرا هم نشان دهد

آن جا به جای آب به خاکم شراب داد

انگور تاک های بهشتی رسیده بود

من تشنه بودم و به لبم جام ناب داد

من چون تو مست، مست تماشا شدیم ما

پیمانه نوش یوسف زهرا شدیم ما

باغ بهشت زمزمه ی او گرفته است

امشب که عطر نرگس شب بو گرفته است

امشب کلیم، خادم این طاق نصرت است

از دشتِ عرش نافه ی آهو گرفته است

یونس به دست مجمرِ اسپند بیاورد

یوسف خمیده دسته ی جارو گرفته است

رخصت نداده اند که جبریل هم رسد

یک گوشه در بغل سر زانو گرفته است

عیسی گلاب و آینه را چرخ می دهد

مریم به عرش چادر بانو گرفته است

حتی خلیل قبله ی خود گم نموده و

سر را به سوی آن خَم ابرو گرفته است

از شوق، صبر حضرت زهرا سر آمده

امشب اگر غلط نکنم حیدر آمده

بال جبریل غزل های مرا آوردند

بشکن ای نیل که موسای مرا آوردند

و شکوه دم عیسای مرا آوردند

دست بر سینه که آقای مرا آوردند

یک قدم مانده فقط تا ابدیت برسیم

آه، ای عشق کمک کن به هویت برسیم

هفت پشتم همگی زاده و مجنونِ شما

یازده قرن گذشت از غمِ گلگون شما

ما همه سوخته، خاکستر و دلخون شما

گردن غیرت این طایفه مدیون شما

هر که بی عشق تو سر کرده بمیرد بهتر

باغ عمرش دم پاییز بگیرد بهتر

دوش در حلقه ما قصه ی گیسوی تو بود

تا دلِ شب سخن از سلسله ی مویِ تو بود

سمت سجاده کمان خانه ی ابروی تو بود

کیمیا اندکی از خاکِ سر کوی تو بود

به فدای قدمت ای همه جان، ای همه تن

بگشا بند قبا تا بگشاید دل من

چشم هر کس به تو افتاده دگر مات شده

دیده ی روشنی از پرتو مشکات شده

نسل در نسل همه اهل کرامات شده

راوی معجزه ی آنیِ چشمات شده

چشم یعقوب سپید است نسیمی بفرست

مهربانی خودت را به یتیمی بفرست

ما نداریم کسی را تو کریمی بفرست

جلوه ی تازه ای از یارِ قدیمی بفرست

جمکران ساخته ای هم وطن ما باشی

تا پناهِ غم هر مرد و زن ما باشی

نقش لبخند خودت را به دل قاب بکش

شب شده سوسوی آرامش مهتاب بکش

از کویر عطش سینه ما آب بکش

قبله شو آینه در کاشیِ محراب بکش

وای بر ما اگز از عشق پریشان نشویم

بی ولای نفس ناب تو سلمان نشویم

می شود شادی آن قلب سپیدت باشیم

یار دعوت شده ی سفره عیدت باشم

یکی از پا به رکابان شهیدت باشیم

شده یک روز، شده شیخ مفیدت باشیم

یک دو خط هم بنویسی دلمان شاد شود

با نفس های گل فاطمه آباد شود

سی نفر یار نداری که پریشان نشوی

دم به دم ابر پر از اشکِ بهاران نشوی

از نگاه دل غفلت زده پنهان نشوی

خانه بر دوش ترین یار بیابان نشوی

یار تو خواب ندارد همه جا بیدار است

لب به لب پر شده از دغدغه ی دیدار است

چقدر تا دم بی تاب عبورت مانده

تا لب بام سحرگاه ظهورت مانده

بانویی خم شده در راه ظهورت مانده

روی دیوار و دری چشم غیورت مانده

قسمت می دهم ای آبروی شب بوها

دگر از راه بیا منتقمِ پهلوها

چه شود که پا گذاری

به رواق دیدگانم

منم آنکه انتظارت

زده شعله ها به جانم

چه مدیحه ای بخوانم

که تو را قبول افتم

مددی که بی زبانم

تو مگر دهی زبانم

تو به باغ گل گلابی

پسر ابو ترابی

ز من ار تو رو بتابی

به زبان بی نشانم

به کجایی ای حبیبم

که بدون تو غریبم

ز غمت گرفته آتش

همه مغز و استخوانم

به امید آنکه آیی

به گدا نظر نمایی

به  سر گذر نشینم

که رسد شه جهانم

شده موی تو کمندم

به ره تو پای بندم

تو بخند تا بخندم

به خدا که شاد از آنم

اللهم عجل لولیک الفرج

تو بهار وسبزه زاری

تو نگار گلعذاری

تو گل بدون خاری

منم آنکه چون خزانم

من و وصف تار مویت

شده ام اسیر کویت

چه کنم شرح رویت

زده قفل بر دهانم

تو حقیقت وجودی

تو نمودی از سجودی

که مدیحه گفته سرودی

به تولدت بخوانم

چه شود که رخ نمایی

گره از گره گشایی

گل فاطمه کجایی

که دهی خط امانم

اللهم عجل لولیک الفرج

امشب چراغونیه عرش اعلی

زاده نرگس اومده به دنیا

مستی کنیم به عشق اون همیشه

بیاید همه دل بزنیم به دریا

چیکار کنم دلم به تو اسیره

زندگی ام بسته به یک نگاهت

صاحب دل دلم بی تو می میره

هستی من فدای روی ماهت

آقام آقام یابن الحسن

ارض و سما مست نسیم بویت

دو آسمان خادم ملک کویت

جن و ملک مست تولای تو

یوسف مصری شده محو رویت

تو معنی اصل اصول عشقی

مظهر حق هستی و نور عینی

ناجی قلب بانوی دمشقی

منتقم خون خدا حسینی

آقا دیگه دلم طاقت نداره

به عشق تو همش تو انتظاره

تا روزی که جمالتو ببینم

به صد امید روزا رو می شمارم

امشب دیگه منو حاجت روا کن

آقا به حق معنی گل یاس

با دست خود راهی کربلا کن

تا که بشم زائر کوی عباس

بی تو هوای زمونه سرده

باغ آرزوها زرده

دلا پرغصه و درده، پر درده

با تو چراغ شبم مهتابه

دلا میون سردابه

روزی همه می نابه، می نابه

آقا بیا که روز و شبم تاره

ببین فلک روی سرم آواره

بیا اباصالح یا مهدی

یا ابا صالح یا مهدی

یا ابا صالح یا مهدی

ادرکنی

امشب خرابه ی دل آباده

خدا حاجتامون و داده

دل عاشقا همه شاد، دلا شاد

امشب بساط دیونگی جوره

پیاله ها مست حضوره

شب ظهور نوره نوره، شب نوره

شکفته گل به گلشن نرگس

نگاش کنید رو دامن نرگس

بباده ی عشق تو مستم

همیشه من پای تو هستم

بگیر عزیز زهرا دستم

یا مهدی

بیا اباصالح یا مهدی

یا ابا صالح یا مهدی

یا ابا صالح یا مهدی

ادرکنی

فدات شم آقا خونت چه دوره

ایشا الله امسال سال ظهوره

ببین یكی از دل دریا میاد

ببین برا بردن ماها میاد

ببین داره یوسف زهرا میاد

آقا میاد

فدات شم آقا خونت چه دوره

ایشا الله امسال سال ظهوره

عشق تو كه خود بهاری

مثل حرارت تابستون

رنگ دل ها شبیه پاییز

رفتن كلاغای زمستون

نسیم گل هارو می زنه به هم

شمیم پر تو خونه ی دلم

امید وا می كنه پنجره رو

می ریم شبونه با دل تا حرم

دنیا توی حكومت تو

شفاف مثل دل بلوره

مردم همه خدارو می خوان

رنگ سلیقه ها یه جوره

دیگه همه درها وا می مونه

كلید رو همه درها می مونه

قفس می ره توی افسانه ها

امید با كبوترها می مونه

اذون با نماز تو كامل می شه

خدا به دل همه نازل می شه

ریا سندش دیگه باطل می شه

چه خوشگل می شه

قنوتم امشب یه كاسه نوره

ایشا الله امسال سال ظهوره